استیل آلیاژی از سه ماده ی کربن، آهن و کروم می باشد. اگر میزان کربن موجود در آلیاژ بیش تر باشد، استیل خاصیت مغناطیسی کم تری پیدا می کند.
در بیانی دیگر، می توان گفت که رابطه ی بین میزان کربن موجود در آلیاژ استیل با خاصیت مغناطیسی آن رابطه ی عکس دارد.
در صورتی که میزان کربن در استیل به اندازه ای باشد که استیل آهنربا را به خود جذب نکند به آن استیل نگیر می گویند.
هم چنین اگر میزان آهن بیش تری در آلیاژ استفاده شده باشد، استیل قدرت مغناطیسی بالاتری پیدا می کند و در این صورت به آن استیل بگیر می گویند.
استفاده از استیل نگیر در تابلوسازی رایج و کاربردی تر می باشد. ورقه های استیل در دو رنگ طلایی و نقره ای و هم چنین در دو نوع براق و خشدار در بازار موجود می باشند.
برای بریدن ورقه های استیلی برای ساخت تابلو می توان از روش های مختلفی مانند استفاده از لیزر و یا واترجت بهره گرفت.
واترجت وسیله ای می باشد که به کمک فشار آب برش آلیاژها را انجام می دهد.